Mondja ki a „linóleum” szót, és egyesek számára régi kórházi szobák és hideg irodaház előcsarnokok képét varázsolhatja. Mások számára az egyesület felidézheti a nagymama konyhájának padlójának emlékeit. A fiatalabb évezredek számára pedig ez a 20th századi alapanyag talán egyáltalán nem vált ki semmilyen reakciót. Linóleum, egykor divatos padlólehetőség század közepi amerikai otthonok, nem éppen a huszonévesek nyelvéről gurul le.
De azt állítani, hogy a linóleum teljesen a múltba vonult vissza, az sem egészen helyes. Lehet, hogy kiment a divatból a modernebb anyagok javára, mint a bakelit ill mérnöki fa, de a linóleum mindvégig itt volt. Csak arra vár, hogy a tömegek emlékezzenek vonzerejére.
Az, hogy a linóleum az intézményi padlók szinonimájává vált, nem túl nagy meglepetés, tekintve a kezdetét.
1855-ben Fredrick Walton gumigyártó állítólag egyik napról a másikra nyitva hagyott egy doboz lenolajat. Festékhígítónak használta, de amikor megtalálta a nyitott dobozt, egy megszilárdult olajréteg keletkezett a tetején. A rugalmas és gumis fóliaréteg elgondolkodtatta Waltont.
Öt évvel később Walton szabadalmat nyújtott be egy új anyagra: a linóleumra. Az egyik oldalán vízállóvá kezelt szövetből készült olajszövet padlóburkolat riválisaként találmánya vastagabb, tartósabb és ugyanolyan (ha nem jobban) vízálló volt. Walton a latin szavakból „linóleumnak” nevezte linum, jelentése len, és oleum, azaz olaj. Az évtized végére a Linoleum Manufacturing Company Ltd. sorozatban gyártotta ezt a természetes padlóburkolatot.
De igazi kapitalista formában Walton linóleuma nem volt verseny nélkül. A skót olajszövetgyártó, Sir Michael Nairn elkezdte saját linóleum gyártását, miután rájött, hogy az anyag sokkal jobb termék, mint az olajszövet. Walton beperelte a védjegybitorlást, de a bíróságok két okból döntöttek Walton ellen: nem regisztrálta a linóleumot kereskedelmi névként, és a „linóleum” szó használata annyira elterjedt, hogy a bíróságok úgy érezték, általános névvé vált. kifejezést.
A linóleumot úgy állítják elő, hogy az olvasztott fa gyantát lenolajjal forralják, majd hozzáadják a lenport, a parafát, a falisztet és a pigmenteket. Végül ezt a vastag keveréket nehéz hengerek között juta vagy vászon hátlapra nyomják. Több hétbe telik, amíg a linóleum megszárad és megfelelően megkeményedik. Nem adnak hozzá vegyszereket vagy szintetikus összetevőket, így család- és környezetbarát padlóburkolati lehetőség.
A 20 első feléreth században linóleum volt a választás padlóburkolathoz. A tartós, könnyen tisztítható és a baktériumokkal szemben természetesen ellenálló linóleumot még a Titanic és az amerikai haditengerészeti hajók anyagaként is használták! Azt is jól forgalmazták, és néha még túl is adták vele eltúlzott állítások mintha parkettához és márványhoz hasonló megjelenést nyújtott volna.
A második világháború után a műanyagokat nagyobb méretben kezdték gyártani, és a vinil olcsóbb, bár egyébként összehasonlítható padlóburkolati alternatívává vált. A linóleum folyamatos hanyatlása arra késztette, hogy az Armstrong Linoleum, egyik legnagyobb gyártója az 1970-es években leállította a gyártást. Sok más gyártó hagyta, hogy a szabadalmak megszűnjenek, és együtt kiszálltak a linóleum üzletből.
Bár a linóleum nem tűnt el egyszerűen a bakelitért. Antibakteriális és nem allergén tulajdonságainak köszönhetően továbbra is megbízható és hűséges padlóburkolat maradt a kórházakban és az egészségügyi intézményekben. A vállalati irodákban és iskolákban is folytatták a linóleum használatát, mivel az évekig tart és könnyen karbantartható.
Az 1990-es években a színezés fejlődésének és a fogyasztók körében a kevésbé szintetikus termékek iránti növekvő elmozdulásnak köszönhetően a linóleum újjáéledt. Nem csak a linóleum környezetbarátabb, mint Sue Walling, az SW Design Inc. Minneapolisban rámutat: „kényelmes, meg lehet nedvesíteni, és nem kell attól tartanod, hogy késeket ejtenek rá, ahogy a legtöbb bakelit esetében.”
A kerámiával és a keményfával ellentétben a linóleum enyhén párnázott tapintású a láb alatt, ezért gyakran használják óvodákban és napköziotthonokban. Néhány break táncos még puha, sima felületként is használja a gyakorláshoz!
Ha jól karbantartjuk, a linóleum tovább tart, mint szinte az összes többi padló. A modern linóleumot lezárva vagy tömítetlen állapotban szállítják, de a lezáratlan változatot 5-8 évente fel kell frissíteni pufferrel vagy folyékony polírozóval. Ellenkező esetben a linóleum a rendszeres tisztításon kívül kevés karbantartást igényel. Az egyik hátránya, hogy a világosabb árnyalatú linóleum enyhén sárgává válhat az úgynevezett folyamat során „borostyánsárga”. Vásárolhat egy kis négyzetet, és ellenőrizze, hogy van-e ilyen hatása, mielőtt az egészet lefedné padló.
A legjobb az egészben, hogy a linóleum olcsó. A legtöbb becslés szerint a linóleum négyzetméterenkénti költsége 4-8 dollár. Megvásárolható laponként vagy négyzet alakú panelként.
És az utolsó dolog, amit meg kell jegyezni, hogy a linóleum jobb, mint valaha. Az elérhető színek változatosabbak és világosabbak, mint korábban, sőt érdekes mintákkal is érkeznek. Némi tervezéssel több színű, egyszínű linóleum is elhelyezhető csíkokkal, sakktáblával vagy akár csinos mintával. Választhat sötétebb linóleumot is a drámai megjelenés érdekében, vagy semlegesebb árnyalatokat a finom megjelenés érdekében.
Mint kiderült, a linóleum immár elegáns és elegáns tereket varázsol. Terjessze az igét – és tudassa barátaival, hogy itt hallotta először. Lehet, hogy a linóleum az új keményfa.